[ویکی نور] جمال الدین، ابوالعباس، احمد بن محمد بن فهد اسدی حلی(۷۵۷-۸۴۱ق، یکی از بزرگترین فقیهان و محدثان شیعه می باشد، مهمترین کتاب او عدة الداعی و نجاح الساعی است که در موضوع دعا و سیر و سلوک نگاشته شده است.
او در ۸۴۱ق در کربلا وفات یافت و در باغ نقیب علویان به خاک سپرده شد.
او از اکابر فقها و علمای امامیه در قرن هشتم و نهم هجری بوده و جامع کمالات ظاهری و باطنی و علم و عمل و دربردارندۀ معارف عقلی و نقلی است.
بهترین معرف مقامات باطنی او، آثار و تألیفات باقی مانده از اوست که حکایت از مقامات باطنی و معنوی او می نماید.
گر چه ابن فهد در علوم مختلف از جمله فقه و تاریخ و کلام و غیر اینها تألیفاتی دارد اما نام او تداعی کنندۀ عرفان وسیر و سلوک و زهد و تقوا است و بیشتر به این صفات شهرت دارد و در یک نظر سریع به نوشته های او نیز این مطلب به خوبی مشاهده می گردد.
صاحب روضات الجنات در شرح زندگی او می نویسد:
«عالم عارف پر از اسرار، کاشف اسرار فضائل، جمال الدین ابوالعباس احمد بن شمس الدین محمد بن فهد اسدی حلی، در اثر شهرت و اعتبار، بی نیاز از توصیف و تعریف می باشد.
او از اکابر فقها و علمای امامیه در قرن هشتم و نهم هجری بوده و جامع کمالات ظاهری و باطنی و علم و عمل و دربردارندۀ معارف عقلی و نقلی است.
بهترین معرف مقامات باطنی او، آثار و تألیفات باقی مانده از اوست که حکایت از مقامات باطنی و معنوی او می نماید.
گر چه ابن فهد در علوم مختلف از جمله فقه و تاریخ و کلام و غیر اینها تألیفاتی دارد اما نام او تداعی کنندۀ عرفان وسیر و سلوک و زهد و تقوا است و بیشتر به این صفات شهرت دارد و در یک نظر سریع به نوشته های او نیز این مطلب به خوبی مشاهده می گردد.
صاحب روضات الجنات در شرح زندگی او می نویسد:
«عالم عارف پر از اسرار، کاشف اسرار فضائل، جمال الدین ابوالعباس احمد بن شمس الدین محمد بن فهد اسدی حلی، در اثر شهرت و اعتبار، بی نیاز از توصیف و تعریف می باشد.
wikinoor: ابن_فهد_حلی،_احمد_بن_محمد