ابوالعبّاس، احمد بن یحیی عُمَری شهرت یافته به ابنِ فضل الله عمری ( ۱۰ ژوئن ۱۳۰۱–۲۷ فوریه ۱۳۴۹ ) جغرافی دان، تاریخ نگار، ادیب، کاتب و شاعر شامی در نیمهٔ اول سدهٔ هشتم هجری بود.
شهاب الدین ابوالعباس احمد بن یحیی بن فضل الله عجلی بن دعجان قرشی عَدَوی عمری در ۳ شوال ۷۰۰ق/۱۱ ژوئن ۱۳۰۱ در دمشق زاده شد. نخست نزد پدرش «یحیی بن فضل الله» و گروهی از علمای دمشق دانش آموخت. سپس به قاهره، اسکندریه و حجاز رفت. علم لغت را از اثیرالدین بن حیان، نحو را از کمال الدین بن قاضی شُهبة و شمس الدین بن مسلم، فقه را نزد شهاب الدین بن مجد عبدالله و برهان الدین فزاری و ابن تیمیه، اصول فقه را نزد شمس الدین اصفهانی، عروض را از شمس الدین بن صائغ و علاءالدین وَداعی را فراگرفت. بسیاری از خاندان او ( آل فضل الله عُمری، منسوب به عمر بن خطاب ) در خدمت دولت بودند. پدرش کاتبِ سِر در قاهره بود. از پدرش این پیشه را برگرفت. پس از مشکلی، از منصبش عزل شد و به دمشق تبعید گشت. دوباره به او این منصب را دادند، و عزلش کردند؛ تا اینکه بیکار ماند. ابن فضل الله عمری در طاعون دمشق، در ۹ ذی الحجه ۷۴۹ق/ ۲۷ فوریه ۱۳۴۹ درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
• مسالک الأبصار فی ممالک الأمصار یا المسالک و الممالک: مهم ترین اثر ابن فضل الله است که در بیست و هفت جلد بزرگ نگاشته شده است. می خواست در اصل کتابی در جغرافیا و تقویم البلدان و برشماری مسافت بین سرزمین ها باشد؛ اما در آن فصل های بلندی دربارهٔ تاریخ، زندگی نامه، شعر، گیاه شناسی، جانورشناسی و مردم شناسی نیز نگاشت.
• الشَتَویّات: نامه هایی میان او و یکی از علمای مصر دربارهٔ زمستان.
• صبابة المشتاق فی البدائع النبویّة: قصاید بدیعیات ( مدح پیامبر ) .
• فواضلُ السَمَر فی فضائل آل عُمَر
• الدعوة المتسجابة
• النُبذة الکافیة فی معرفة الکِتابة والقافیة
• الدرر الفرائد فی مختصر قلائد
• التعریف بالمصطلح الشریف: این کتاب در مورد آیین کشور داری است که بر ۷ بخش تقسیم شده است.
شهاب الدین ابوالعباس احمد بن یحیی بن فضل الله عجلی بن دعجان قرشی عَدَوی عمری در ۳ شوال ۷۰۰ق/۱۱ ژوئن ۱۳۰۱ در دمشق زاده شد. نخست نزد پدرش «یحیی بن فضل الله» و گروهی از علمای دمشق دانش آموخت. سپس به قاهره، اسکندریه و حجاز رفت. علم لغت را از اثیرالدین بن حیان، نحو را از کمال الدین بن قاضی شُهبة و شمس الدین بن مسلم، فقه را نزد شهاب الدین بن مجد عبدالله و برهان الدین فزاری و ابن تیمیه، اصول فقه را نزد شمس الدین اصفهانی، عروض را از شمس الدین بن صائغ و علاءالدین وَداعی را فراگرفت. بسیاری از خاندان او ( آل فضل الله عُمری، منسوب به عمر بن خطاب ) در خدمت دولت بودند. پدرش کاتبِ سِر در قاهره بود. از پدرش این پیشه را برگرفت. پس از مشکلی، از منصبش عزل شد و به دمشق تبعید گشت. دوباره به او این منصب را دادند، و عزلش کردند؛ تا اینکه بیکار ماند. ابن فضل الله عمری در طاعون دمشق، در ۹ ذی الحجه ۷۴۹ق/ ۲۷ فوریه ۱۳۴۹ درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
• مسالک الأبصار فی ممالک الأمصار یا المسالک و الممالک: مهم ترین اثر ابن فضل الله است که در بیست و هفت جلد بزرگ نگاشته شده است. می خواست در اصل کتابی در جغرافیا و تقویم البلدان و برشماری مسافت بین سرزمین ها باشد؛ اما در آن فصل های بلندی دربارهٔ تاریخ، زندگی نامه، شعر، گیاه شناسی، جانورشناسی و مردم شناسی نیز نگاشت.
• الشَتَویّات: نامه هایی میان او و یکی از علمای مصر دربارهٔ زمستان.
• صبابة المشتاق فی البدائع النبویّة: قصاید بدیعیات ( مدح پیامبر ) .
• فواضلُ السَمَر فی فضائل آل عُمَر
• الدعوة المتسجابة
• النُبذة الکافیة فی معرفة الکِتابة والقافیة
• الدرر الفرائد فی مختصر قلائد
• التعریف بالمصطلح الشریف: این کتاب در مورد آیین کشور داری است که بر ۷ بخش تقسیم شده است.
