[ویکی فقه] جُذامی، ابوبکر محمد بن علی، معروف به ابن فخار (د ۷۲۳ق/۱۳۲۳م)، نحوی، فقیه، مفسر و شاعر اندلسی است.
منابع از وی به اَرکُشی، شَریشی و مالقی نیز یاد کرده اند.
ابن فرحون، ابراهیم، الدیباج المذهب، به کوشش محمد احمدی ابوالنور، ج۲، ص۲۸۸، قاهره، ۱۳۹۴ق/۱۹۷۴م.
در شریش زبان عربی و ادب را نزد ابوالحسن علی سکونی کرمانی ، ابو محمد عبدالله قیسی ، ابوبکر محمد بن رباح ، ابن متیوان ، ابوالحسن هلال ازدی مراکشی و دیگران فراگرفت؛ اما با سقوط شریش، به ناچار خود به تنهایی به شهر جزیرة الخضراء ، در مغرب پناه برد و نزد ابو عبدالله ابن خمیس ، ابو محمد رکبی و دیگران کسب دانش کرد. دیری نپایید که جزیرة الخضراء را ترک کرد و از راه دریا به سبته رفت و نزد ابوالحسن محمد بن ابی الربیع ، ابو یعقوب محبسانی ، ابو عمرو عثمان عبدری و دیگران به شاگردی پرداخت. در همان هنگام والدینش به جزیرة الخضراء پناه بردند، وی نیز به ناچار دوباره راهی آن شهر شد؛ اما آن جا هم دیری درنگ نکرد و به امید یافتن آرامش بیش تر به قلمرو بنی نصر (بنی احمر) (حک ۶۲۹-۸۷۹ ق) و پایتختشان غرناطه پناه آورد. آن جا نیز نزد ابوالقاسم ابن ابی عامر ابن ربیع ، ابو جعفر طباع ، ابوالولید اسماعیل اَزدی و ابوالحسن ابن صائغ تحصیل علم کرد و سرانجام، در مالقه سکنا گزید و از محضر ابو محمد عبدالعظیم بن شیخ ، ابو عبدالله محمد جُذامی سهیلی و ابو عبدالله ابن عباس قرطبی بهره ها برد و از ابو عمر عبدالرحمان بن حوط الله حدیث شنید.
ابن خطیب، محمد، الاحاطه فی اخبار غرناطه، به کوشش محمد عبدالله عنان، ج۳، ص۹۲-۹۳، قاهره، ۱۳۹۵ق/۱۹۷۵م.
برخی از منابع به اشتباه، ابن خطیب لسان الدین محمد (۷۱۳-۷۷۶ق)، صاحب الاحاطة را در شمار شاگردان وی آورده اند
بغدادی، هدیه،ج۲، ص۱۵۹.
...
منابع از وی به اَرکُشی، شَریشی و مالقی نیز یاد کرده اند.
ابن فرحون، ابراهیم، الدیباج المذهب، به کوشش محمد احمدی ابوالنور، ج۲، ص۲۸۸، قاهره، ۱۳۹۴ق/۱۹۷۴م.
در شریش زبان عربی و ادب را نزد ابوالحسن علی سکونی کرمانی ، ابو محمد عبدالله قیسی ، ابوبکر محمد بن رباح ، ابن متیوان ، ابوالحسن هلال ازدی مراکشی و دیگران فراگرفت؛ اما با سقوط شریش، به ناچار خود به تنهایی به شهر جزیرة الخضراء ، در مغرب پناه برد و نزد ابو عبدالله ابن خمیس ، ابو محمد رکبی و دیگران کسب دانش کرد. دیری نپایید که جزیرة الخضراء را ترک کرد و از راه دریا به سبته رفت و نزد ابوالحسن محمد بن ابی الربیع ، ابو یعقوب محبسانی ، ابو عمرو عثمان عبدری و دیگران به شاگردی پرداخت. در همان هنگام والدینش به جزیرة الخضراء پناه بردند، وی نیز به ناچار دوباره راهی آن شهر شد؛ اما آن جا هم دیری درنگ نکرد و به امید یافتن آرامش بیش تر به قلمرو بنی نصر (بنی احمر) (حک ۶۲۹-۸۷۹ ق) و پایتختشان غرناطه پناه آورد. آن جا نیز نزد ابوالقاسم ابن ابی عامر ابن ربیع ، ابو جعفر طباع ، ابوالولید اسماعیل اَزدی و ابوالحسن ابن صائغ تحصیل علم کرد و سرانجام، در مالقه سکنا گزید و از محضر ابو محمد عبدالعظیم بن شیخ ، ابو عبدالله محمد جُذامی سهیلی و ابو عبدالله ابن عباس قرطبی بهره ها برد و از ابو عمر عبدالرحمان بن حوط الله حدیث شنید.
ابن خطیب، محمد، الاحاطه فی اخبار غرناطه، به کوشش محمد عبدالله عنان، ج۳، ص۹۲-۹۳، قاهره، ۱۳۹۵ق/۱۹۷۵م.
برخی از منابع به اشتباه، ابن خطیب لسان الدین محمد (۷۱۳-۷۷۶ق)، صاحب الاحاطة را در شمار شاگردان وی آورده اند
بغدادی، هدیه،ج۲، ص۱۵۹.
...
wikifeqh: ابن فخار