ابن عَوّام، ابوزکرّیا یحیی (قرون ۶ و ۷ق)
گیاه شناس مشهور اشبیلیه در اندلس. از زندگی او اطلاع چندانی در دست نیست. یگانه زراعت شناسی است که ابن خلدون در مقدمۀ خود از او نام برده است. مهم ترین اثر او در زراعت کتاب الفلاحه است که مهم ترین کتابی است که در زمینۀ کشاورزی در قرون وسطا به زبان های اسپانیایی، فرانسوی وارد و ترجمه شده است. این کتاب در ۳۵ باب تألیف شده است. ابن عوام در این کتاب از آرای افرادی چون ابن بَصّال (قرن ۵ق، اهل طُلَیطُلَه)، ابوعمر احمد بن محمد اشبیلی معروف به ابن حجّاج (صاحب المغنی فی الفلاحة، تألیف در قرن ۵ق)، ابوالخیر اشبیلی (قرن ۵ق) و شخصی ملقّب به الجاجّ الغرناطی ـ شاید محمد بن مالک طغنری صاحب زهرة البستان، تألیف در قرن ۶ق باشد ـ استفاده کرده است. به اعتقاد ابن خلدون این کتاب شکل منسجم و جدید کتاب الفلاحة النبطیة ابن وحشیه است. اثر دیگر او رسالۀ تربیة الکَرْم است که این کتاب نیز چاپ شده است.
گیاه شناس مشهور اشبیلیه در اندلس. از زندگی او اطلاع چندانی در دست نیست. یگانه زراعت شناسی است که ابن خلدون در مقدمۀ خود از او نام برده است. مهم ترین اثر او در زراعت کتاب الفلاحه است که مهم ترین کتابی است که در زمینۀ کشاورزی در قرون وسطا به زبان های اسپانیایی، فرانسوی وارد و ترجمه شده است. این کتاب در ۳۵ باب تألیف شده است. ابن عوام در این کتاب از آرای افرادی چون ابن بَصّال (قرن ۵ق، اهل طُلَیطُلَه)، ابوعمر احمد بن محمد اشبیلی معروف به ابن حجّاج (صاحب المغنی فی الفلاحة، تألیف در قرن ۵ق)، ابوالخیر اشبیلی (قرن ۵ق) و شخصی ملقّب به الجاجّ الغرناطی ـ شاید محمد بن مالک طغنری صاحب زهرة البستان، تألیف در قرن ۶ق باشد ـ استفاده کرده است. به اعتقاد ابن خلدون این کتاب شکل منسجم و جدید کتاب الفلاحة النبطیة ابن وحشیه است. اثر دیگر او رسالۀ تربیة الکَرْم است که این کتاب نیز چاپ شده است.