ابن عمار ثقفی

لغت نامه دهخدا

ابن عمار ثقفی. [ اِ ن ُ ع َم ْ مارِ ] مکنی به ابوالعباس ، احمدبن عبیداﷲبن محمدبن عمار ثقفی کاتب. او با ابوعبداﷲ محمدبن جراح مصاحبت داشته و از وی روایت کرده. وفات او به سال 319 هَ.ق. بوده است. از کتب اوست : کتاب المبیضه فی اخبار مقاتل آل ابیطالب. کتاب الانواء. کتاب مثالب ابی فراش. کتاب اخبار سلیمان بن ابی شیخ. کتاب الزیادات فی اخبار الوزراء.کتاب اخبار حجربن عدی. کتاب رسالته فی بنی امیه. کتاب اخبار ابی نواس. کتاب اخبار ابن الرومی و الاختیارات من شعره. کتاب رسالته فی تفضیل بنی هاشم و اولیائهم وذم بنی امیه و اتباعهم. کتاب رسالته فی امر ابن المحرز المحدث. کتاب اخبار ابی العتاهیه. کتاب المناقضات. کتاب اخبار عبداﷲبن معاویةبن جعفر. ( از ابن الندیم ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] ابوالعباس احمد بن عبیدالله بن محمد بن عمار ثقفی (درگذشت پس از ۳۱۰ق)، مشهور به اِبْن عَمّار، کاتب، محدّث و مؤلف شیعی بغدادی. وی از بزرگان شیعه بود و بعضی او را از قدریه دانسته اند.
برخی به جای ابن عمّار، ابن عماد نوشته اند که نادرست است. از ابن عمار در چند مأخذ با عنوان « حمار العُزیر » یاد شده است که بی گمان این لقب را اهل سنت آن زمان به طعن و استهزاء به او داده بوده اند. ابن عمّار از وابستگان قاسم بن عبیدالله وزیر عباسی و نیز فرزند او بود و با ابن جراح محمد بن داوود مصاحبت داشت و او را با وی مباحثات و اخباری است.

پیشنهاد کاربران

بپرس