ابن عقیل

لغت نامه دهخدا

ابن عقیل. [ اِ ن ُ ع َ ] ( اِخ ) ابومحمد بهاءالدین عبداﷲبن عبدالرحمن الهاشمی المصری. از مشاهیر ائمه نحو و قاضی القضاة مصر، از نسل عقیل بن ابی طالب. مولد او به سال 697 هَ.ق. و وفات بسنه 769. او راست : کتاب الاوهام الواقعة للنووی و ابن الرفعه. کتاب الجامعالنفیس. کتاب تفسیر. شرحی به نام کتاب المساعد بر تسهیل ابن مالک و شرحی بر الفیه او و این شرح یکی ازشروح مکمل و مقبول الفیه است چنانکه بعض اعاظم نحات مانند سیوطی و سجاعی بر آن شرح و حاشیه نوشته اند.

فرهنگ فارسی

اوراست کتاب الاوهام الواقعه للنووی

پیشنهاد کاربران

ابن عقیل ( نام اصلی: عبدالله بن عبدالرحمن بن محمد ) ( ۱۶ اکتبر ۱۲۹۸ - ۱۶ نوامبر ۱۳۶۷م ) زبان شناس، ادیب و مفسر مصری در سدهٔ هشتم هجری بود که به تدریس فقه، نحو، معانی، عروض نیز پرداخت. آثار او «التفسیر»، «مختصر الشرح الکبیر»، «الجامع النفیس فی الفقه»، «المساعد فی شرح التسهیل»، «شرح ألفیه ابن مالک» که با این اثر شهرت یافت.
...
[مشاهده متن کامل]

میلادذوالقدر، پژوهشگر تاریخ، او را از بزرگان ادب و فقه دوره مملوکیان می داند.

ابن عقیلابن عقیلابن عقیلابن عقیلابن عقیلابن عقیل
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/ابن_عقیل

بپرس