ابن عَفیف تِلِمْسانی، محمد (قاهره ۶۶۱ـ دمشق ۶۸۸ق)
شاعر مصری. در کودکی همراه با پدر، که عارفی مشهور بود، به دمشق رفت و تا پایان عمر در آن جا زیست. در نوجوانی شاعر و مدیحه سرایی معتبر شد، امّا دیری نپایید که دست از تعلقات دنیوی شست و انزوا اختیار کرد. در سروده هایش از عشق و باده سخن می گوید و چنان می نماید که پاره ای از آن ها حکایت از میل به شاهد بازی دارد. اشعار برجای ماندۀ او بارها در قاهره و بیروت چاپ شده است. چند اثر منثور، به صورت موشّحات و مقامات، نیز دارد.
شاعر مصری. در کودکی همراه با پدر، که عارفی مشهور بود، به دمشق رفت و تا پایان عمر در آن جا زیست. در نوجوانی شاعر و مدیحه سرایی معتبر شد، امّا دیری نپایید که دست از تعلقات دنیوی شست و انزوا اختیار کرد. در سروده هایش از عشق و باده سخن می گوید و چنان می نماید که پاره ای از آن ها حکایت از میل به شاهد بازی دارد. اشعار برجای ماندۀ او بارها در قاهره و بیروت چاپ شده است. چند اثر منثور، به صورت موشّحات و مقامات، نیز دارد.