ابن عربی، ابوبکر محمد بن عبدالله (۴۶۸ـ۵۴۳ق)
(در متون فارسی با حفظ «ال» به صورت «ابن العربی» هم می نویسند تا با ابن عربی عارف مشهور اشتباه نشود) فقیه مالکی، محدث و مفسر اندلسی. پدرش از بزرگان اشبیلیه (سویل) از شهرهای مهم اسپانیا بود. در ۴۸۵ ق به همراه پدرش به شام رفت و سه سال در بیت المقدس ساکن شد و نزد ابوبکر طرطوشی و مکی بن عبدالسلام رمیلی به فراگیری علوم پرداخت. سپس به عراق رفت و در کلاس درس اساتید بزرگی همچون ابوبکر شاشی و خطیب تبریزی شرکت کرد. در ۴۸۹ ق به قصد به جاآوردن مناسک حج به حجاز رفت و در مراسم حج از مجاهدت های یوسف بن تاشفین در برابر تهاجمات مسیحیان داد سخن داد و خواستار روابط دوستانه سیاسی میان شرق و غرب شد تا برضد تهاجمات مسیحیان متحد شوند. در سفر به بغداد مدتی مصاحب امام محمد غزالی بود. در بازگشت به اشبیلیه در نبردهای ضد مسیحیان در کنار امیران مرابطی شرکت کرد. همچنین با ابراهیم بن یوسف بن تاشفین، حکمران اشبیلیه، ارتباط خوبی برقرار ساخت. او از لحاظ عقاید، سَلَفی بود و این نگرش وی به وضوح در کتاب القواصم او مشهود است. در فقه نیز مذهب مالکی داشت. ابن عربی در انتقال آثار شرقیان به غرب اسلامی و نیز آثار پیشینیان به نسل بعد سهمی درخور توجه داشته است. برخی از آثارش عبارت اند از احکام القرآن که معروف ترین اثر اوست؛ مختصر ترتیب الرحله؛ شرح الاسماءالحسنی؛ قانون التأویل؛ الناسخ و المنسوخ فی القرآن.
(در متون فارسی با حفظ «ال» به صورت «ابن العربی» هم می نویسند تا با ابن عربی عارف مشهور اشتباه نشود) فقیه مالکی، محدث و مفسر اندلسی. پدرش از بزرگان اشبیلیه (سویل) از شهرهای مهم اسپانیا بود. در ۴۸۵ ق به همراه پدرش به شام رفت و سه سال در بیت المقدس ساکن شد و نزد ابوبکر طرطوشی و مکی بن عبدالسلام رمیلی به فراگیری علوم پرداخت. سپس به عراق رفت و در کلاس درس اساتید بزرگی همچون ابوبکر شاشی و خطیب تبریزی شرکت کرد. در ۴۸۹ ق به قصد به جاآوردن مناسک حج به حجاز رفت و در مراسم حج از مجاهدت های یوسف بن تاشفین در برابر تهاجمات مسیحیان داد سخن داد و خواستار روابط دوستانه سیاسی میان شرق و غرب شد تا برضد تهاجمات مسیحیان متحد شوند. در سفر به بغداد مدتی مصاحب امام محمد غزالی بود. در بازگشت به اشبیلیه در نبردهای ضد مسیحیان در کنار امیران مرابطی شرکت کرد. همچنین با ابراهیم بن یوسف بن تاشفین، حکمران اشبیلیه، ارتباط خوبی برقرار ساخت. او از لحاظ عقاید، سَلَفی بود و این نگرش وی به وضوح در کتاب القواصم او مشهود است. در فقه نیز مذهب مالکی داشت. ابن عربی در انتقال آثار شرقیان به غرب اسلامی و نیز آثار پیشینیان به نسل بعد سهمی درخور توجه داشته است. برخی از آثارش عبارت اند از احکام القرآن که معروف ترین اثر اوست؛ مختصر ترتیب الرحله؛ شرح الاسماءالحسنی؛ قانون التأویل؛ الناسخ و المنسوخ فی القرآن.