ابن عربشاه شهاب الدین

ابن عربشاه، شهاب الدّین (۷۹۱ـ۸۵۴ق)
مورخ، ادیب و فقیه عرب. وی در دمشق به دنیا آمد و در همان جا پرورش یافت. پس از فتح دمشق توسط تیمور در ۸۰۳ق همراه خانواده اش به سمرقند انتقال یافت و در آن جا نزد بزرگانی چون سید محمد شریف جرجانی و ابن جزری علوم متداول را آموخت و زبان های فارسی و مغولی را نیز فرا گرفت. آن گاه به سیر و سفر پرداخت و به ترکستان و شبه جزیره کریمه سفر کرد و از بزرگان آن جا دانش آموخت. در ۸۱۴ق به دربار سلطان محمد اول، پادشاه عثمانی راه یافت و منشی رسائل عربی و ترکی و فارسی و مغولی شد. پس از گذشت دَه سال به حلب و از آن جا به دمشق رفت و عزلت گزید و ملازم مولانا علاءالدین محمد بخاری شد. بعد از فوت بخاری، حج گزارد و در قاهره مسکن گزید. در آن جا مورد توجه ملک ظاهر سیف الدین قرار گرفت، اما به سبب سعایت های بدخواهان، به زندان افتاد و چند روز پس از آزادی، به سبب دل آزردگی از آن واقعه در خانقاه سعید السعداء درگذشت. ابن عربشاه، نویسنده ای توانا، ادیبی پرمایه و آگاه به علوم قرآنی، فقه و حدیث و شاعری چیره دست بود. بیشترین شهرت او در تاریخ نگاری است و مشهورترین اثر وی عجایب المقدور فی نوائب التیمور در شرح حال تیمور لنگ است.