ابن عامر

لغت نامه دهخدا

ابن عامر. [ اِ ن ُ م ِ ] ( اِخ ) مکنی به ابوعمران عبداﷲبن عامر یحصبی ، از مردم دمشق. وفات 118 هَ.ق. یکی از قراء سبعه. گویند قرآن را از عثمان بن عفان فراگرفت. و بصحبت گروهی از صحابه رسول صلوات اﷲعلیه رسید. او از طبقه اولی تابعین است و از جماعتی از صحابه روایت کند، ازجمله واثلةبن اسقع و فضالةبن عبید و معاویةبن ابی سفیان. او راست : کتاب مقطوع القرآن و موصوله. و کتاب اختلاف مصاحف الشام و الحجاز و العراق. ( ابن الندیم ).

فرهنگ فارسی

از مردم دمشق گویند قر آن را از عثمان بن عفان یاد گرفت

پیشنهاد کاربران

بپرس