ابن طحان. [ اِ ن ُ طَح ْ حا ] ( اِخ ) ابوالاصبغ عبدالعزیزبن علی. از مشاهیر ادباء و قُرّاء اندلس. مولد به سال 498 هَ.ق. در اشبیلیه. وی به مصر و شام و عراق سفر کرده و سالها درشهرهای مزبور به افادت مشغول بوده است و بعد از 559 به حلب درگذشته است. او را اشعاری لطیف و رقیق است.
