ابن طاب

لغت نامه دهخدا

ابن طاب. [ اِ ن ُ ] ( ع اِ مرکب ) جنسی از خرما. ( مهذب الاسماء ). نوعی از رطب بغایت نیکو.

فرهنگ فارسی

نوعی رطب بغایت نیکو

پیشنهاد کاربران

بپرس