ابن صوفی ابراهیم بن محمد

[ویکی فقه] اِبْن ِ صوفی ، ابراهیم بن محمد (د بعد از ۲۶۰ق / ۸۷۴م )، از علویان و از نسل عمر بن علی بن ابی طالب (علیه السلام) که در عهد احمد بن طولون (د ۲۷۰ق / ۸۸۳م ) در مصر طغیان کرد.
از ابن صوفی تا پیش از شورش وی در ۲۵۳ق / ۸۶۷م در صعید مصر اطلاع چندانی در دست نیست ، اما به احتمال بسیار وی از سران علویانی بود که از بیداد خلفای عباسی به ویژه متوکل به مصر روی آورد. با اینهمه پناهندگان در مصر نیز از فشار خلفا آسوده نماندند. متوکل در نامه ای از والی مصر خواست تا علویان را بیرون براند. از آن پس منتصر نیز در پی آن بود که علویان را در مصر از حقوق اجتماعی و اقتصادی محروم گرداند.
محمد کندی ، کتاب الولاة و القضاة، ج۱، ص۱۹۸، به کوشش ر گس تر، بیروت ، ۱۹۰۸م .
ابن صوفی قیام خود را با دعوت به نام خاندان پیامبر (صلی الله علیه و اله وسلم) آغاز کرد.
ابن خلدون ، العبر، ج۳، ص۶۴۴.
دو سال بعد ابن صوفی بار دیگر در مصر شورید. او در ۲۵۹ق مردمان بسیاری را که دعوت او را پاسخ گفته بودند، به شهر اشمونین برد. ابن طولون ، سردار دیگری را برای سرکوبی او فرستاد. وی ابن صوفی را در حالی که به طرف اسوان می رفت تا با ابوعبدالله العُمَری بجنگد، مشاهده کرد. ابوعبدالله ، عبدالله بن عبدالحمید
ابن اثیر، الکامل ، ج۷، ص۲۶۴.
...