ابن صابونی

لغت نامه دهخدا

ابن صابونی. [ اِ ن ُ ] ( اِخ ) کمال الدین عبدالرزاق بن احمدبن محمد، و او را ابن فوطی نیز میگفتند. از مشاهیر علمای حدیث و تاریخ و صاحب ید طولی در حکمت. مولد او به سال 642 هَ.ق. و وفات 723. و گویند او از اخلاف معن بن زائده شیبانی است. آنگاه که هلاکو بغداد را تسخیر کرد او را ببردگی گرفتند و چون غنیمتی جنگی در سهم خواجه نصیرالدین حکیم طوسی معروف افتاد و اونزد خواجه بتکمیل علوم و فنون خویش پرداخت و چون صاحب خطی نیکو بود آثار خواجه و کتب دیگر را برای او استنساخ میکرد، آنگاه که حکیم طوسی رصدخانه مراغه تأسیس کرد دستیار خواجه بود و سپس به بغداد شد و کتابداری مدرسه مستنصریه بدو واگذاشتند و در این وقت وی بمطالعه تواریخ بسیار فرصت یافت و تألیفات کثیره ٔاو در این زمان آغاز شد که از آنجمله است : مجمعالاَّداب فی معجم الاسماء علی معجم الالقاب و آن کتابی ضخیم است در پنجاه مجلد. دررالاصداف فی غررالاوصاف در بیست مجلد. تلقیح الافهام فی المؤتلف والمحتلف. تاریخ عالم از آغاز خلقت تا خراب بغداد. الدررالناصعه فی شعراء المائةالسابعه. الحوادث الجامعه و التجارب النافعه فی الماءةالسابعه و او را بفارسی و عربی اشعار بوده است.
ابن صابونی. [ اِ ن ُ ] ( اِخ ) محمدبن احمد. از مشاهیر ادبای اندلس. بمشرق بسیاحت شد و در اسکندریه به سال 604 هَ.ق. درگذشت.

فرهنگ فارسی

کما ل الدین عبد الرزاق بن احمد مکنی به ابن فوطی از مشاهیر علمای حدیث و تاریخ و صاحب نظر در حکمت ( و . ۶۴۲ - ف . ۷۲۳ ه . ق . ) از آثار اوست : مجمع الاداب فی معجم الاسمائ علی معجم الالقاب در ۵٠ جلد درر الاصداف فی غرر الاوصاف در ۲٠ جلد تاریخ عالم از خلقت تا تخریب بغداد الحوادث الجامعه و التجارب النافعه فی المائ السابعه .
از مشاهیر ادبای اندلس

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:ابن فوطی شیبانی، عبدالرزاق (بغداد ۶۴۲ ـ۷۲۳ق)
wikijoo: ابن_صابونی

پیشنهاد کاربران

بپرس