ابن شهراشوب محمد بن علی

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] ابن شهرآشوب محمد بن علی. حافظ ابوجعفر (ابوعبدالله) محمد بن علی بن شهرآشوب بن ابی نصر کیاکی بن ابی الجیش مازندرانی سَرَوی ملقّب به رشید الدین و عز الدین و شیخ الطائفه (588- 489ه‍ ق1192/- 1096م) فقیه، محدث، مفسّر، ادیب، شاعر، مطّلع نسبت به رجال و احادیث. دارای مذهب شیعه دوازده امامی که حتی نزد مخالفان بیگانگان نیز مورد احترام و تعظیم بوده است.
در هشت سالگی قرآن را حفظ کرد، از دانشی گسترده برخوردار بود، عبادت بسیار می کرد همیشه با وضو بود، از بعد تألیف و تصنیف در نزد شیعه به منزلۀ خطیب بغدادی نزد اهل سنّت بود.
به خراسان و شهرهای خوارزم و نیشابور و سبزوار (و بیهق) سفر کرد. بدنبال مخالفت و درگیری با والی مازندران آن دیار را به مقصد بغداد ترک کرد و این در زمان مُقتَفی (555- 530ه‍.ق) بود و شاید در راه بغداد بود که با علماء ری، کاشان، اصفهان، و همدان و... دیدار کرد.
چند سالی در بغداد ماند و در زمان حکمروایی مستضیء (574- 566ه‍. ق) به موصل مهاجرت کرد و پس از آن در حلب (از شهرهای سوریه) رحل اقامت افکند و این واقعه در زمان امیران شیعه مذهب آل حمدان به وقوع پیوست. در همانجا نیز درگذشت و به خاک سپرده شد.
احمد غزّالی، جار الله زمخشری، ابوعلی طبرسی، ابوالحسن بیهقی فرید خراسان، خطیب خوارزمی، ابوالحسین سعید بن هبة الله معروف به قطب راوندی، ابوعبدالله محمد بن احمد نطنزی، سید ناصح الدین ابوالفتح عبدالواحد تمیمی آمُدی، ابومنصور احمد بن علی بن ابی طالب طبرسی، ابوالفتوح رازی و ابوعلی محمد بن حسن فتّال نیشابوری
ابوجعفر محمد بن حسن شوهانی، محمد بن علی بن محسن حلبی

دانشنامه آزاد فارسی

ابن شهرآشوب محمد بن علی. اِبن شهرآشوب، محمّد بن علی (۴۸۹ـ حلب ۵۸۸ق)
(ملقب به شیخ الطایفه) فقیه، محدث، مفسر، رجالی و ادیب امامی. از نسبت نیاکانش چنین برمی آید که اصل خاندان او از شهر ساری مازندران بوده است. نزد پدر و جدش تلمذ کرد. مدتی در بغداد ساکن بود. سپس برای همیشه در حلب، مقر حاکمان شیعۀ حمدانی، اقامت گزید. در وسعت دانش شهره بود و از همه جا برای تحصیل به نزد او می رفتند. شیعه و سنی او را می ستایند. ابن زُهرۀ حلبی و ابن ادریس حلّی شاگرد او بودند. از معروف ترین استادان و مشایخ او می توان از جارالله زمخشری، خطیب خوارزمی، احمد غزالی، ابوالحسن بیهقی، ابومنصور طبرسی، قطب راوندی، ابوعلی طبرسی، ابوالفتوح رازی و فتّال نیشابوری نام برد. در فقه پیرو مکتب شیخ طوسی بود. برخی او را در شیعه چون خطیب بغدادی در اهل سنت می دانند. از آثار اوست؛ متشابه القرآن و مختلفه، در دو جلد (تهران، ۱۳۶۹ق)؛ مناقب آل ابی طالب (بمبئی، ۱۳۱۳ق)؛ معالم العلماء که نخستین بار به کوشش عباس اقبال چاپ شده است (۱۳۵۳ق)؛ مثالب النواصب.

پیشنهاد کاربران

بپرس