ابن شقیر

لغت نامه دهخدا

ابن شقیر. [ اِ ن ُ ؟ ] ( اِخ ) ابوبکر عبداﷲبن محمدبن شقیر نحوی. او مذهب بصری و کوفی راآمیخته داشت و کتاب مختصر نحو و کتاب المقصور والمدود و کتاب المذکر و المؤنث از اوست. ( ابن الندیم ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ شُقَیْر، ابوالفتح شرف الدین نصرالله بن عبدالمنعم بن نصرالله ابن حواری تنوخی دمشقی (۶۰۴ -۶۷۳ق /۱۲۰۷-۱۲۷۴م ) محدث و ادیب حنفی مذهب بوده است.
یونینی درگذشت او را در ۶۸۳ق دانسته است .
تولد و تحصیلات
وی در دمشق زاده شد و در همانجا علم آموخت و سپس به قصد شنیدن حدیث به مصر و بغداد سفر کرد.
← اساتید
لازم به ذکر است که ابن عماد او را حنبلی دانسته است که درست به نظر نمی رسد.ابن شقیر در ۶۵۹ق /۱۲۶۱م ، که ابن خلکان به قاضی القضاتی دمشق منصوب شد اوقاف مدرسه را در دست داشته و همین امر موجب بروز اختلافی بین آنان شده است . او در اواخر عمر مسجدی در دمشق در حوالی «طواحین الاشنان » بنا نهاد دست نوشته ای از وی در پایان کتاب الذریة الطاهرة وجود دارد که آن را در ۶۶۹ق /۱۲۷۰م در همان مسجد نوشته است . ابن شقیر ذوق شاعری نیز داشته است . وی در دمشق درگذشت .
آثار
...

پیشنهاد کاربران

بپرس