ابن شبل ابوعلی حسین

ابن شِبْل، ابوعلی حسین ( ـ بغداد ۴۷۳ق)
پزشک و شاعر بغدادی. آنچه باعث شهرت او شد طبّ نیست، بلکه علم او در زمینۀ ادبیات است. شاعری خوش ذوق، ادیب، فیلسوف، عالم نحو و لغت و محدّث بوده است. احاطۀ او بر این علوم او را به مراکز قدرت پیوند داده بود. از آثار او چیزی برجا نمانده است. ابن شبل دیوان مشهوری داشته است که برخی از ابیاتش در کتب دیگران از جمله ابن خلّکان دیده می شود. از تشبیه و استعاره در اشعارش استفاده کرده است، اما آنچه به اشعار ابن شِبل شهرت داده است وجود مضامین دقیق و ظریف فلسفی در اشعار اوست. حکایت هایی از امیر ابومحمد حسن بن عیسی بن المقتدر بالله روایت کرده است. جمعی از محدثان بغداد، ازجمله ابوالحسن یحیی بن حسین علوی امام زیدیه و ابوالقاسم بن سمرقندی و ابوسعد زوزنی، از او حدیث شنیده اند. ابن جوزی نیز به واسطه روایات او را شنیده است.