ابن سیده ابوالحسن علی

دانشنامه آزاد فارسی

ابن سیده، ابوالحسن علی (مرسیه ۳۹۸ـ دانیه ۴۵۸ق)
ادیب، لغت نامه نویس اندلسی. در زمینه های مختلف همچون شعر، ادب، و تاریخ اطلاعات وسیعی داشت، اما شهرت وی بیشتر به سبب علم لغت اوست. ابن سیده مانند پدرش نابینا بود. در ۶ سالگی قرآن را حفظ کرد. پدرش نیز لغت شناس و نحوی معروف بود. پس از کسب علم از محضر پدرش، نزد علمای عصر خود به فراگیری علوم نحو، لغت، فقه، و حدیث پرداخت. ابن سیده پس از پایان تحصیلاتش به دانیه رفت و به خدمت مجاهد عامری (حک: ۴۰۸ ـ ۴۳۶ ق) درآمد و به امر وی دو لغت نامه به نام های المحکم و المحیط الاعظم، و المخصّص را تألیف کرد. وی در زمینه منطق نیز اثری نگاشت. کتاب المحکم او بر نظام کتاب العین خلیل بن احمد مبتنی است. این اثر در ۶ جلد در سال های ۱۳۷۷ تا ۱۳۹۲ق به چاپ رسید. کتاب المخصص نیز لغت نامه ای موضوعی است که ترتیب واژه های آن برحسب موضوعات و معانی است. اثر دیگر وی شرح مشکل شعر متنبی است که به بررسی لغوی، نحوی، و عروضی ابیاتی از متنبی پرداخته و آن ها را شرح داده است. نیز تنها اثر خطی که از او برجا مانده «ارجوزه»ای است، که در بخشی از آن به شرح زندگی خود و ذکر نام استادان خویش و کتاب هایی که خوانده پرداخته است.

پیشنهاد کاربران

بپرس