ابن سودون

لغت نامه دهخدا

ابن سودون. [ اِ ن ُ ] ( اِخ ) نورالدین ابوالحسن علی بن سودون بشغاوی. ولادت او به قاهره بود در آنجا فقه آموخت و از قاهره به شام شد و در دمشق وفات یافت. از مؤلَّفات اوست : نزهةالنفوس و مضحک العبوس و قرةالناظر و نزهةالخاطر. وفات به سال 878 یا 869 هَ.ق.

پیشنهاد کاربران

بپرس