ابنِ سعید حِلّی، یحیی (کوفه ۶۰۱ـ حله ۶۹۰ق)
فقیه امامی. به سبب انتسابش به قبیله ای در مکه با نام هُذَیْل، به او هُذَلی نیز می گویند. پسر عموی محقق حلی و از نوادگان یحیی بن حسن بن سعید بود، که گاه نام او سبب تشابه اسمی با جدش می شود. نزد ابن زهرۀ حلی، ابن نمای حلی، سید فخار موسوی و شیخ محمد بن ابی البرکات درس خواند. در کلاس های درس محقق حلی نیز شرکت می کرد. گویا محقق حلی در جمع شاگردانش، سدیدالدین حلی، پدر علامه حلی، و مفیدالدین محمد بن جهیم را در اصول فقه و کلام بر او ترجیح می داد. عبدالکریم بن طاووس، حسن بن داود حلی، سید محمد علوی و علامۀ حلی از شاگردان او بودند. در ادبیات عرب نیز اشتهار داشت. از آثار اوست الجامع للشرایع؛ المدخل؛ نزهة الناظر.
فقیه امامی. به سبب انتسابش به قبیله ای در مکه با نام هُذَیْل، به او هُذَلی نیز می گویند. پسر عموی محقق حلی و از نوادگان یحیی بن حسن بن سعید بود، که گاه نام او سبب تشابه اسمی با جدش می شود. نزد ابن زهرۀ حلی، ابن نمای حلی، سید فخار موسوی و شیخ محمد بن ابی البرکات درس خواند. در کلاس های درس محقق حلی نیز شرکت می کرد. گویا محقق حلی در جمع شاگردانش، سدیدالدین حلی، پدر علامه حلی، و مفیدالدین محمد بن جهیم را در اصول فقه و کلام بر او ترجیح می داد. عبدالکریم بن طاووس، حسن بن داود حلی، سید محمد علوی و علامۀ حلی از شاگردان او بودند. در ادبیات عرب نیز اشتهار داشت. از آثار اوست الجامع للشرایع؛ المدخل؛ نزهة الناظر.