ابن سَبْعین، عبدالحق (رقوطه ۶۱۴ ـ مکه ۶۶۹ق)
فیلسوف و عارف اندلسی. در جوانی به تحصیل فلسفه، کلام، منطق، ریاضیات و علوم خفیّه پرداخت و از استادانی چون ابن احلی درس گرفت. در میان سالی از موطن خود مهاجرت کرد و در شهر سبتة در جنوب تنگۀ جبل الطارق اقامت گزید و با زنی ثروتمند ازدواج کرد. او در این شهر شهرت بسیاری یافت، تا بدان جا که پاسخ به پرسش های فریدریش دوم هوهنشتاین، پادشاه صقلیه، از علمای اسلامی بدو واگذار شد. عقاید ابن سبعین و مخالفت های معاصرانش، او را واداشت تا به سفرهای پی درپی به عدوه، بجایه، شرق افریقا و دیگر مناطق رود. درپی درمان ابونمی محمد اول، شریف مکه، جایگاه درخوری در مکّه یافت و از همین رو تا آخر عمر در همان جا ماند. ابن سبعین در مقام متفکّر و عارف صاحب طریقت سبعینیه دارای افکار بدیع و دشواری در مسائل وجود است. طریق علمی او، که به تعبیر خودش علم التحقیق است، با تقریری آمیخته با فلسفۀ یونانی و مباحث عددی و رمزی پی نهاده شده که همین امر بر دشواری فهم آن افزوده است. سلسلۀ طریقت او به سبب همین دشواری بیش از نیم قرن دوام نیافت. مباحث وحدت وجودی وی دست مایه ای برای نقدهای ابن تیمیه، ابن خلدون و قطب الدین قسطلانی شد. از آثارش: رسالۀ العهد؛ رسالۀ النوریة؛ رسالۀ الفتح المشترک؛ رسالۀ القوسیة؛ رسالۀ الفقریة؛ کتاب الدرج ؛ کتاب الاحاطه ؛ المسائل العقلیة؛ بُدّ العارف.
فیلسوف و عارف اندلسی. در جوانی به تحصیل فلسفه، کلام، منطق، ریاضیات و علوم خفیّه پرداخت و از استادانی چون ابن احلی درس گرفت. در میان سالی از موطن خود مهاجرت کرد و در شهر سبتة در جنوب تنگۀ جبل الطارق اقامت گزید و با زنی ثروتمند ازدواج کرد. او در این شهر شهرت بسیاری یافت، تا بدان جا که پاسخ به پرسش های فریدریش دوم هوهنشتاین، پادشاه صقلیه، از علمای اسلامی بدو واگذار شد. عقاید ابن سبعین و مخالفت های معاصرانش، او را واداشت تا به سفرهای پی درپی به عدوه، بجایه، شرق افریقا و دیگر مناطق رود. درپی درمان ابونمی محمد اول، شریف مکه، جایگاه درخوری در مکّه یافت و از همین رو تا آخر عمر در همان جا ماند. ابن سبعین در مقام متفکّر و عارف صاحب طریقت سبعینیه دارای افکار بدیع و دشواری در مسائل وجود است. طریق علمی او، که به تعبیر خودش علم التحقیق است، با تقریری آمیخته با فلسفۀ یونانی و مباحث عددی و رمزی پی نهاده شده که همین امر بر دشواری فهم آن افزوده است. سلسلۀ طریقت او به سبب همین دشواری بیش از نیم قرن دوام نیافت. مباحث وحدت وجودی وی دست مایه ای برای نقدهای ابن تیمیه، ابن خلدون و قطب الدین قسطلانی شد. از آثارش: رسالۀ العهد؛ رسالۀ النوریة؛ رسالۀ الفتح المشترک؛ رسالۀ القوسیة؛ رسالۀ الفقریة؛ کتاب الدرج ؛ کتاب الاحاطه ؛ المسائل العقلیة؛ بُدّ العارف.