ابن زُهْره، حمزه (حلب ۵۱۱ـ همان جا ۵۸۵ق)
فقیه و متکلم امامی. نسب او به امام صادق (ع) می رسد. بنی زهره در حلب معروف به علم و دارای جایگاه اجتماعی ممتاز بوده اند. نزد پدر، جدش، ابومنصور نقاش و ابوعبدالله حسین بن طاهر درس خواند. او استاد و شیخ اجازۀ ابن بدران مصری، شاذان بن جبرئیل، محمدبن جعفر مشهدی، برادرزاده اش محیی الدین محمد بن عبدالله و ابن ادریس حلّی بود. در احیای فقه استدلالی پس از شیخ طوسی سهم داشت، ولی معمولاً خلاف او فتوا نمی داد. از آثارش فقط اثر بسیار معروف او غُنیة النزوع الی عِلْمَیِ الاصول و الفروع باقی مانده که گاه متن آن تدریس می شده است. خواجه نصیر طوسی فقه را از روی آن از ابن بدران مصری درس گرفت. ابن زهره، در مسائل اختلافی، معمولاً ادعای اجماع امامیه می کند.
فقیه و متکلم امامی. نسب او به امام صادق (ع) می رسد. بنی زهره در حلب معروف به علم و دارای جایگاه اجتماعی ممتاز بوده اند. نزد پدر، جدش، ابومنصور نقاش و ابوعبدالله حسین بن طاهر درس خواند. او استاد و شیخ اجازۀ ابن بدران مصری، شاذان بن جبرئیل، محمدبن جعفر مشهدی، برادرزاده اش محیی الدین محمد بن عبدالله و ابن ادریس حلّی بود. در احیای فقه استدلالی پس از شیخ طوسی سهم داشت، ولی معمولاً خلاف او فتوا نمی داد. از آثارش فقط اثر بسیار معروف او غُنیة النزوع الی عِلْمَیِ الاصول و الفروع باقی مانده که گاه متن آن تدریس می شده است. خواجه نصیر طوسی فقه را از روی آن از ابن بدران مصری درس گرفت. ابن زهره، در مسائل اختلافی، معمولاً ادعای اجماع امامیه می کند.