ابن رومی، علی (بغداد ۲۲۱ ـ ۲۸۳ق)
شاعر عرب عهد عباسیان. پدری یونانی و مادری ایرانی داشت. پدرش بندۀ آزاد شده ای بود که به دین اسلام درآمد. ابن رومی پیوسته در جست وجوی حامیان دولت مند بود. دشمنان بسیار داشت و، به سبب اعتقادات شیعی و معتزلی، راهی به دربار نمی یافت و الموفق تنها حاکم عباسی بود که به او التفات کرد. گویند به تحریک قاسم بن عُبیدالله، از طایفۀ بَنو وَهب، مسموم شد و درگذشت. سیره نویسان او را متکبر و زودخشم و دارندۀ صفات نامطبوع و بی اندازه خرافه پرست خوانده اند؛ لیکن در فن شاعری استاد بود و قصاید غرّای چندصد بیتی او به مراتب بلندتر از شعر هم عصرانش، ابوتَمّام و بُحُتری، بوده و هنرش در خلق غرایب در شعر، تحسین سخن سنجان را برانگیخته است. قصیدۀ میمیه اش، در ویرانی بصره، در قیام زنج (۲۵۷ق) آوازه ای بلند دارد. از خصوصیات شعر او، درآمیختن عناصر و عواطف شخصی با قصاید رسمی است؛ مثلاً، قصیدۀ بائیه اش در مدح احمد بن ثَوابه. دیوان پرحجم ابن رومی را، پس از مرگ او، کسانی چون ابوبکر صولی مدون کرده اند.
شاعر عرب عهد عباسیان. پدری یونانی و مادری ایرانی داشت. پدرش بندۀ آزاد شده ای بود که به دین اسلام درآمد. ابن رومی پیوسته در جست وجوی حامیان دولت مند بود. دشمنان بسیار داشت و، به سبب اعتقادات شیعی و معتزلی، راهی به دربار نمی یافت و الموفق تنها حاکم عباسی بود که به او التفات کرد. گویند به تحریک قاسم بن عُبیدالله، از طایفۀ بَنو وَهب، مسموم شد و درگذشت. سیره نویسان او را متکبر و زودخشم و دارندۀ صفات نامطبوع و بی اندازه خرافه پرست خوانده اند؛ لیکن در فن شاعری استاد بود و قصاید غرّای چندصد بیتی او به مراتب بلندتر از شعر هم عصرانش، ابوتَمّام و بُحُتری، بوده و هنرش در خلق غرایب در شعر، تحسین سخن سنجان را برانگیخته است. قصیدۀ میمیه اش، در ویرانی بصره، در قیام زنج (۲۵۷ق) آوازه ای بلند دارد. از خصوصیات شعر او، درآمیختن عناصر و عواطف شخصی با قصاید رسمی است؛ مثلاً، قصیدۀ بائیه اش در مدح احمد بن ثَوابه. دیوان پرحجم ابن رومی را، پس از مرگ او، کسانی چون ابوبکر صولی مدون کرده اند.
wikijoo: ابن_رومی،_علی_(بغداد_۲۲۱_ـ_۲۸۳ق)