ابن راهویه. [ اِ ن ُ ی َ / وَی ْه ْ ] ( اِخ ) ابویعقوب اسحاق بن ابی الحسن ابراهیم بن مخلد مروزی. ولادت 161 یا 162 یا 163 هَ.ق. وفات 237 یا 238.محدث مشهور، اصلاً از مردم خراسان. او برای فراگرفتن حدیث و صحبت علما به بیشتر ممالک شرقی اسلامی سفر کرد، و با امام شافعی او را مباحثاتی است و در پاره ای مسائل برخلاف امام است. بخاری و مسلم و ترمدی صاحبان صحاح از او حدیث شنوده اند. ابن راهویه خود برای عبداﷲبن طاهر امیر خراسان وجه شهرت خویش را چنین گفته است که ابراهیم پدر او در راه بزاده است و باین جهت مردم مرو او را راهویه گفتندی. ابن راهویه در آخر عمر درنیشابور مسکن گزید و همانجا درگذشت. ( ابن خلکان ).
