ابن ذکاء

لغت نامه دهخدا

ابن ذکاء.[ اِ ن ُ ذُ ] ( ع اِ مرکب ) صُبح. ( خلاص نطنزی ) ( مهذب الاسماء ). بامداد. ( خلاص نطنزی ). سپیده دم. ابن الذکاء.

پیشنهاد کاربران

بپرس