ابن دایه، ابوجعفر احمد (ح ۲۶۰ـ۳۳۰/۳۴۰ق)
ریاضی دان، منجم، تاریخ نگار و کاتب دستگاه طولونیان مصر. در مصر به تحصیل علم و ادب و به ویژه ریاضیات پرداخت و از بزرگ ترین ریاضی دانان مسلمان روزگار خود به شمار می رفت. او را شیعه و از ستایشگران اهل بیت دانسته اند. ترجمۀ آثار ریاضی او به زبان لاتینی در تکمیل ریاضیات در قرون میانه نقش بسزایی داشته است. ریاضی دانانی چون لئوناردو فیبوناتچی و یوردانوس نموراریوس از تألیفات وی فراوان بهره گرفته اند. از مهم ترین آثار اوست: رسالة فی النسبته و التناسب دربارۀ نسبت و تناسب؛ رسالة فی القسی المتشابه/الاقواس المتماثلة در باب قوس های متشابه که گرهارد کرمونایی آن را به لاتینی ترجمه کرده است؛ شرح کتاب الثمر منسوب به بطلمیوس؛ کتاب المکافاة شامل داستان هایی از رویدادهای عراق و مصر و دیگر کشورهای اسلامی در عصر طولونیان (قاهره، ۱۹۴۱)؛ کتاب العهود الیونانیة المستخرجة من رموز کتاب السیاسة لافلاطون (قاهره، ۱۹۵۴)؛ رساله ای در باب اسطرلاب.
ریاضی دان، منجم، تاریخ نگار و کاتب دستگاه طولونیان مصر. در مصر به تحصیل علم و ادب و به ویژه ریاضیات پرداخت و از بزرگ ترین ریاضی دانان مسلمان روزگار خود به شمار می رفت. او را شیعه و از ستایشگران اهل بیت دانسته اند. ترجمۀ آثار ریاضی او به زبان لاتینی در تکمیل ریاضیات در قرون میانه نقش بسزایی داشته است. ریاضی دانانی چون لئوناردو فیبوناتچی و یوردانوس نموراریوس از تألیفات وی فراوان بهره گرفته اند. از مهم ترین آثار اوست: رسالة فی النسبته و التناسب دربارۀ نسبت و تناسب؛ رسالة فی القسی المتشابه/الاقواس المتماثلة در باب قوس های متشابه که گرهارد کرمونایی آن را به لاتینی ترجمه کرده است؛ شرح کتاب الثمر منسوب به بطلمیوس؛ کتاب المکافاة شامل داستان هایی از رویدادهای عراق و مصر و دیگر کشورهای اسلامی در عصر طولونیان (قاهره، ۱۹۴۱)؛ کتاب العهود الیونانیة المستخرجة من رموز کتاب السیاسة لافلاطون (قاهره، ۱۹۵۴)؛ رساله ای در باب اسطرلاب.