ابن دانیال

لغت نامه دهخدا

ابن دانیال. [ اِ ن ُ دا ]( اِخ ) شمس الدین محمدبن دانیال بن یوسف طبیب ، از مردم موصل. وفات 710 هَ.ق. او راست : کتاب طیف الخیال.

فرهنگ فارسی

از مردم موصل

دانشنامه عمومی

محمد بن دانیال ( ۱۲۳۸م - ۱۳۱۰م ) چشم پزشک، ادیب و شاعر برجستهٔ عراقی در دورهٔ مملوکی بود که بییشتر در مصر زیست. در زمان سلطنت «ملک ظاهر بیبرس بندقداری» به مصر کوچید. شهرت او در ادبیات تمثیلی ( با توصیف امروزی به تئاتر ) به سه اثرش ( باب ) است: «طیف خیال»، «عجیب و غریب» و «یتیم شده و یتیم گم کرده»؛ این سه اثر او را را نمایشنامه می نامند، چرا برای نمایش و اجرای تمثیلی سروده شده است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
عکس ابن دانیالعکس ابن دانیالعکس ابن دانیالعکس ابن دانیالعکس ابن دانیالعکس ابن دانیال
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس