ابن خیاط

لغت نامه دهخدا

ابن خیاط. [ اِ ن ُ خ َی ْ یا ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ احمدبن محمد دمشقی ( 450-517 هَ.ق. ). شاعر عرب. او را دیوانی است. او بایران سفر کرده و بزرگان ما را مدح گفته ، و با ابن حیوس معاصر و معاشر بوده است.
ابن خیاط. [ اِ ن ُ خ َی ْ یا ] ( اِخ ) ابوبکر محمدبن احمدبن منصورالحیاط السمرقندی النحوی اللغوی. از سمرقند به بغداد هجرت کرده. او را با ابراهیم بن السری الزجاج صحبت و مناظره ای است و مذهب کوفیین و بصریین را خلط می کرده. کتب ذیل از اوست : کتاب النحوالکبیر. معانی القرآن. کتاب المقنع. کتاب الموجز. ( ابن الندیم ).
ابن خیاط. [ اِ ن ُ خ َی ْ یا ] ( اِخ ) عبداﷲبن محمد. شاعر. در اواخر دولت بنی امیه و اوائل بنی عباس میزیسته و مدح خلفا میکرده است.
ابن خیاط. [ اِ ن ُ خ َی ْ یا ] ( اِخ ) ابوبکر یحیی بن احمد. طبیب و ریاضی طلیطلی. وفات 447 هَ.ق. در خدمت سلیمان بن حکم الناصر بوده و پس از او امیرمنصور یحیی بن اسماعیل بن ذوالنون را خدمت کرده و در طلیطله بسن هشتادسالگی درگذشته است. ابن خیاط از شاگردان مسلمه مجریطی بود.

فرهنگ فارسی

طبیب و ریاضی دان طلیطلی بود

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابن خیاط (ابهام زدایی). ابن خیاط ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • ابن خیاط ابوبکر محمد بن احمد، اِبْن ِ خَیّاط، ابوبکر، محمد بن احمد (د ۳۲۰ق /۹۳۲م )، محدث و نحوی سمرقندی • ابن خیاط حسین بن فرج بغدادی اصفهانی، ابن خیاط حسین بن فرج بغدادی اصفهانی، از محدّثین قرن سوم هجری در اصفهان
...
wikifeqh: ابن خیاط_(ابهام_زدایی)

دانشنامه آزاد فارسی

ابن خیّاط ( ـ ح ۳۰۰ق)
(یا: خیاط معتزلی) متکلم، فقیه و مؤسس فرقۀ خیاطیه. نزد عیسی بن هیثم صوفی، ابومجالد احمد بن حسین ضریر درس خواند. فعالیت های کلامی او در حوزۀ مکتب کلام بغدادی بود. ابوالقاسم کعبی بلخی نزد وی درس خواند. خیاط برجسته ترین نمایندۀ مکتب معتزلیان بغداد در زمان خود بود. او مؤلف کتاب الانتِصار در ردّ ابن راوندی است. این اثر به کوشش نیبرگ سوئدی به چاپ رسیده است (قاهره ۱۹۲۵).
wikijoo: ابن_خیاط

پیشنهاد کاربران

بپرس