ابن خَمّار، ابوالخیر حسن بن سُوار (بغداد ۳۳۱ـ۴۴۵ق)
پزشک، فیلسوف و مترجم. به بقراط ثانی شهرت داشته است. فلسفه و منطق را در زادگاه خویش نزد یحیی بن عدی فرا گرفت. به دعوت ابوالعباس مأمون خوارزمشاه به خوارزم رفت و سپس سالیانی متمادی در غزنه در دربار سلطان محمود غزنوی به شوکت زیست. در اواخر عمر درپی خوابی به اسلام گروید و به تحصیل فقه و قرآن پرداخت. وی افزون بر تألیف رساله های گوناگونی در پزشکی و علوم فلسفی، آثاری را از زبان سریانی به طور دقیق و علمی به عربی ترجمه کرده است. از دقت وی در ترجمۀ کتب منطقی ارسطو و مقابلۀ آن با ترجمۀ یحیی بن عدی گزارش هایی در اختیار است. از آثارش: شرح مقولات ارسطو؛ ترجمه و تصحیح قاطیغوریاس ارسطو؛ سیرةالفیلسوف؛ الحوامل فی الطب؛ دیابطا.
پزشک، فیلسوف و مترجم. به بقراط ثانی شهرت داشته است. فلسفه و منطق را در زادگاه خویش نزد یحیی بن عدی فرا گرفت. به دعوت ابوالعباس مأمون خوارزمشاه به خوارزم رفت و سپس سالیانی متمادی در غزنه در دربار سلطان محمود غزنوی به شوکت زیست. در اواخر عمر درپی خوابی به اسلام گروید و به تحصیل فقه و قرآن پرداخت. وی افزون بر تألیف رساله های گوناگونی در پزشکی و علوم فلسفی، آثاری را از زبان سریانی به طور دقیق و علمی به عربی ترجمه کرده است. از دقت وی در ترجمۀ کتب منطقی ارسطو و مقابلۀ آن با ترجمۀ یحیی بن عدی گزارش هایی در اختیار است. از آثارش: شرح مقولات ارسطو؛ ترجمه و تصحیح قاطیغوریاس ارسطو؛ سیرةالفیلسوف؛ الحوامل فی الطب؛ دیابطا.