ابن خلکان ابوالعباس احمد

دانشنامه آزاد فارسی

ابن خَلِّکان، ابوالعبّاس احمد (اربیل ۶۰۸ـ۶۸۱ق)
مورخ عرب و قاضی و مدرّس شافعی مذهب. ظاهراً نسبش به برمکیان می رسید. در ۲سالگی پدرش را از دست داد و با حمایت اتابک اربل از نخستین سنین کودکی به تحصیل علم پرداخت. از استادان نامدار اربل، موصل، حلب، دمشق و قاهره دانش آموخت و با بسیاری از فقها، علما و مورّخان مسلمان، ازجمله کمال الدین موسی و عزالدین ابن اثیر، مؤلف الکامل فی التّاریخ آشنا شد. سال ها قاضی دمشق و قاهره بود. در ۶۷۹ق ملک المجاهد علم الدین سنجر، ولایت دمشق را به تصرف گرفت و ابن خلکان را به سبب صدور فتوای جنگ با مصریان از قضاوت دمشق برکنار کرد و به زندان انداخت. او پس از چندی آزاد شد و به تدریس پرداخت و سرانجام در مدرسه نجیبیه درگذشت و در دامنۀ کوه قاسیون دمشق، که مدفن بسیاری از دانشمندان بود، دفن شد. او فقیهی دانشمند و داوری عادل و نیک نفس به شمار می رفت و در تاریخ و نحو و ادب چیره دست بود. کتاب معروف وفیات الاعیان و انباءُ ابناءِ الزّمان که تألیف آن هجده سال به طول انجامید (۶۵۴ـ۶۷۲ق)، اثر نامدار اوست. در این کتاب شرح احوال قریب ۸۵۰ نفر از مشاهیر جهان اسلام آمده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس