ابن خاتِمِه، ابوجعفر احمد ( ـ۷۷۰ق)
پزشک، شاعر و مورّخ اندلسی. در المریّة، شهری در جنوب اسپانیا متولد شد و مذهبش مالکی بوده است. نزد برخی استادان مشهور ادبیات را فراگرفت و نامه ها و اشعار زیبایی نگاشته است و شهرت او بیشتر به سبب شاعری و نویسندگی اوست. از شاعران مشهور عرب تقلید می کرد و صنایع لفظی و معنوی فراوانی در اشعارش استفاده کرده است. در مسجد جامع المریه و بعدها در مدرسۀ یوسفیۀ غرناطه ادب و لغت درس می داد. او را مردی خوش بیان، خوش رو و خوش رفتار دانسته اند. هرچند نامه های بسیاری از امرا و بزرگان را نگاشته، اما ظاهراً هرگز هیچ منصب دولتی را نپذیرفته است. از او آثاری به جا مانده است ازجمله دیوان اشعار که شاعر آن را در اواخر سال ۷۳۸ به درخواست یکی از دوستانش نوشته است و این دیوان به خط خود شاعر به زمان ما رسیده است؛ رائق التّحلیة فی فائق التوریة (مجموعه شعر)؛ تحصیل غرض القاصد فی تفصیل المرض الوافد (در شناسایی و درمان طاعونی که در ۷۴۶ در المریه شایع شده بود و در همان سال ها به عنوان «طاعون سیاه» آسیا، افریقا و اروپا را فراگرفته بود)؛ وصل الحب فی حدیث الطب؛ مزیّةالمریة علی غیرها من البلاد الاندلسیّة (در احوال تاریخی، جغرافیایی و اجتماعی شهر المریّة)، فصل العادل بین الرقیب و الواشی و العاذل (رساله ای در تفاوت جاسوس، سخن چین و عیب جو)، ایراد الّلآل من نشاد الضّوال؛ الحاق العقل بالحس فی الفرق بین اسم الجنس و علم الجنس (رساله ای در نحو).
پزشک، شاعر و مورّخ اندلسی. در المریّة، شهری در جنوب اسپانیا متولد شد و مذهبش مالکی بوده است. نزد برخی استادان مشهور ادبیات را فراگرفت و نامه ها و اشعار زیبایی نگاشته است و شهرت او بیشتر به سبب شاعری و نویسندگی اوست. از شاعران مشهور عرب تقلید می کرد و صنایع لفظی و معنوی فراوانی در اشعارش استفاده کرده است. در مسجد جامع المریه و بعدها در مدرسۀ یوسفیۀ غرناطه ادب و لغت درس می داد. او را مردی خوش بیان، خوش رو و خوش رفتار دانسته اند. هرچند نامه های بسیاری از امرا و بزرگان را نگاشته، اما ظاهراً هرگز هیچ منصب دولتی را نپذیرفته است. از او آثاری به جا مانده است ازجمله دیوان اشعار که شاعر آن را در اواخر سال ۷۳۸ به درخواست یکی از دوستانش نوشته است و این دیوان به خط خود شاعر به زمان ما رسیده است؛ رائق التّحلیة فی فائق التوریة (مجموعه شعر)؛ تحصیل غرض القاصد فی تفصیل المرض الوافد (در شناسایی و درمان طاعونی که در ۷۴۶ در المریه شایع شده بود و در همان سال ها به عنوان «طاعون سیاه» آسیا، افریقا و اروپا را فراگرفته بود)؛ وصل الحب فی حدیث الطب؛ مزیّةالمریة علی غیرها من البلاد الاندلسیّة (در احوال تاریخی، جغرافیایی و اجتماعی شهر المریّة)، فصل العادل بین الرقیب و الواشی و العاذل (رساله ای در تفاوت جاسوس، سخن چین و عیب جو)، ایراد الّلآل من نشاد الضّوال؛ الحاق العقل بالحس فی الفرق بین اسم الجنس و علم الجنس (رساله ای در نحو).
wikijoo: ابن_خاتمه،_ابوجعفر_احمد_(_ـ۷۷۰ق)