ابن حنبلی ابوعبدالله رضی الدین محمد بن ابراهیم حلبی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِحَنْبَلی ، ابوعبدالله رضی الدین محمد بن ابراهیم بن یوسف ابن عبدالرحمان حلبی (۹۰۸-۹۷۱ق /۱۵۰۲-۱۵۶۳م )، مورخ ، لغت شناس ، شاعر و فقیه حنفی مذهب بود.
اشتهار او به ابن حنبلی از باب انتساب به نیای بزرگش عبدالرحمان است که قاضی حنابله در حلب بود.
فاخوری، محمود احمد، مقدمه بر درالحبب ، ج۱، ص۷.
او قرآن را نزد احمد باکزی، شرح شافیه جاربردی و شرح کافیه احمد هندی را نزد عبدالرحمان بن فخرالنساء، بخشی از صدرالشریعه در فقه حنفی را نزد ابن طاس بَصْتی ، مطوّل و حواشی جرجانی بر آن را نزد احمد هندی، شرج النّخبه ابن حجر در مصطلحات حدیث را نزد محمد بن شعبان دیروطی ، کتاب النّزهه در علم حساب را نزد خناجری، بلاغت را نزد موسی سرسولی (رسولی )، متن چَغْمینی در علم هیأت را نزد ولی الدین شروانی ،
محمد راغب ، محمود هاشم ، اعلام النبلاء، ج۶، ص۶۰_۶۱، حلب ، ۱۳۴۴ق / ۱۹۲۶م .
از این روایت درمی یابیم که ابن حنبلی ، فارسی نیز می دانسته و حتی با ادب و شعر فارسی آشنا بوده و از آن تأثیر پذیرفته بوده است . البته هیچ اثری به زبان فارسی از او در دست نیست و خفاجی
خفاجی ، احمد، ریحانة الالباء، ج۱، ص۱۷۲، به کوشش عبدالفتاح محمد الحلو، قاهره ، ۱۳۸۶ق / ۱۹۶۷م .
...

پیشنهاد کاربران

بپرس