[ویکی نور] ابن حمزۀ طوسی، معروف به عماد الدین طوسی، از اکابر فقهای امامیه در سدۀ ششم هجری می باشد.
بعضی او را هم طبقۀ شاگردان شیخ طوسی دانسته و برخی دورۀ او را از این هم متأخرتر دانسته اند.
کتاب معروف او در فقه «الـوسیله الی نیل الفضیله» نام دارد و به همین جهت او را «صاحب وسیله» نیز گفته اند و چون زندگی او معاصر با شیخ طوسی یا پس از او بوده است، با توجه به جنبۀ فقاهت او، به ابوجعفر ثانی یا ابوجعفر متأخر مشهور است. (چون کنیۀ شیخ طوسی نیز ابوجعفر بوده است)
دانشمند متتبع، مرحوم میرزا محمدباقرموسوی خوانساری در کتاب شریف روضات، در شرح زندگی او می نویسد:
«کتاب وسیله و واسطه که هر دو از متون فقهی می باشند، از تألیفات او هستند و خوشبختانه هر دو کتاب تاکنون باقی مانده اند و مورد استناد فقهای ما می باشند.»
مرحوم طبرسی از او این گونه تعبیر آورده است:
بعضی او را هم طبقۀ شاگردان شیخ طوسی دانسته و برخی دورۀ او را از این هم متأخرتر دانسته اند.
کتاب معروف او در فقه «الـوسیله الی نیل الفضیله» نام دارد و به همین جهت او را «صاحب وسیله» نیز گفته اند و چون زندگی او معاصر با شیخ طوسی یا پس از او بوده است، با توجه به جنبۀ فقاهت او، به ابوجعفر ثانی یا ابوجعفر متأخر مشهور است. (چون کنیۀ شیخ طوسی نیز ابوجعفر بوده است)
دانشمند متتبع، مرحوم میرزا محمدباقرموسوی خوانساری در کتاب شریف روضات، در شرح زندگی او می نویسد:
«کتاب وسیله و واسطه که هر دو از متون فقهی می باشند، از تألیفات او هستند و خوشبختانه هر دو کتاب تاکنون باقی مانده اند و مورد استناد فقهای ما می باشند.»
مرحوم طبرسی از او این گونه تعبیر آورده است:
wikinoor: ابن_حمزه،_محمد_بن_علی