ابن حمدیس

لغت نامه دهخدا

ابن حمدیس. [ اِ ن ُ ح َ ] ( اِخ ) ابومحمد عبدالجباربن ابی بکر ( 447-527 هَ.ق. ). شاعر عرب. در سرقوسه ( سیراکوز ) واقع در جزیره صقلیه ( سیسیل ) متولد شد و از آغاز کودکی شعر میسرود. هنگام تسلط نرماندیها بر جزیره صقلیه او به اندلس گریخت و در اشبیلیه در دربار معتمدبن عباد بسر میبرد. چندی نیز در مهدیه و بجایه بود و در بجایه یا جزیره میورقه رحلت کرد. علاوه بر دیوان شعر، کتاب تاریخ جزیرةالخضراء از اوست.

پیشنهاد کاربران

بپرس