ابن حجه حموی

ابن حجة حموی. ابن حِجَّةُ حُمَوی ( ۱۳۶۷ - ۱۴۳۴ ) شاعر و مؤلف شامی بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]
نسب کامل او «ابوالمحاسن تقی الدین ابوبکر بن علی بن عبدالله حُمَوی أزراری» ذکر شده است. نسبتِ أزراری ( دکمه فروشی ) بدین سبب گرفته که در جوانی دکمه فروش بوده است. در حماة به سال ۱۳۶۷/ ۷۶۷ق زاده شد. در دانش جویی بسیار جابجا شد، در موصل، دمشق و قاهره درس خواند. در این اثنا، دوستیِ چند تن از ادیبانِ هم روزگارش را کسب کرد. در یکی از بازگشتن هایش به دمشق، به سال ۱۳۹۰/ ۷۹۱ق، سلطان ظاهر برقوق دمشق را محاصره کرد، سپس ابن حجة به ابن مکانس در این باره نامه ای شیوا نوشت. [ ۱] در روزگار سلطان مؤید سیف الدین محمودی، ابن حجه به دیوان انشا درآمد. ناصرالدین محمد بارزی، او را به سِمَتِ «متولی کتابت أمانة السر» ( متولی رازداری نویسی ) گماشت. پس از درگذشت بارزی، ابن حجة به حماة بازگشت ( ۸۳۰ قمری ) و در ۱۵ آوریل ۱۴۳۴/ ۲۵ شعبان ۸۳۷ همان جا درگذشت. [ ۱]
• خزانة الادب و غایة الأرب؛
• أزهار الأنوار؛
• بلوغ المرام من سیرة ابن هشام و الروض الأنُفُ و الاعلام؛
• بلوغ المُراد من الحیوان و النبات و الجماد؛
• کشف اللثام عن وجه التوریة و الاستخدام؛
• السیرة الشیخیة؛
• ثمرات الأوراق؛
• تأهیل الغریب؛
• قهوة الانشاء؛
• الثمرات الشهیّة من الفواکه الحمویة و الزوائد المصریه؛
• مجری السوابق؛
• تغرید الصادح؛