ابن حاجب، عثمان (مصر ۵۷۰ ـ اسکندریه ۶۴۶ق)
نحوی، ادیب و فقیه معروف مصری. چون پدرش منصب حاجبی داشت، شهرت ابن حاجب یافت. در حدود ۶۱۷ق، به دمشق رفت و هفت سال بعد به اجبار به مصر بازگشت. شهرت وی برای تألیف موجز و استادانۀ دو کتاب دستوری با نام های کافیه و شافیه، در نحو و صرف، است که بر آن ها شروح متعدد نوشته اند. این دو اثر نخستین تألیفات زبان عربی است که در اروپا (رم، ۱۵۹۲) ترجمه و منتشر شده است. از دیگر آثارش: امالی، در تفسیر برخی آیات قرآن و پاره ای از مسائل نحوی؛ المقصد الجلیل فی علم الخلیل، در عروض.
نحوی، ادیب و فقیه معروف مصری. چون پدرش منصب حاجبی داشت، شهرت ابن حاجب یافت. در حدود ۶۱۷ق، به دمشق رفت و هفت سال بعد به اجبار به مصر بازگشت. شهرت وی برای تألیف موجز و استادانۀ دو کتاب دستوری با نام های کافیه و شافیه، در نحو و صرف، است که بر آن ها شروح متعدد نوشته اند. این دو اثر نخستین تألیفات زبان عربی است که در اروپا (رم، ۱۵۹۲) ترجمه و منتشر شده است. از دیگر آثارش: امالی، در تفسیر برخی آیات قرآن و پاره ای از مسائل نحوی؛ المقصد الجلیل فی علم الخلیل، در عروض.