ابن جزری

لغت نامه دهخدا

ابن جزری. [ اِ ن ُ ج َ زَ ] ( اِخ ) شمس الدین ابوالخیر محمدبن محمد. متکلم و عالم بقراآت ( 751 -833 هَ.ق. ). مولد او دمشق. برای فراگرفتن و تکمیل علوم خود دو بار بقاهره سفر کرده و در سال 798 قاضی دمشق گردیده است. تیمور لنگ او را بسمرقند فرستاد و در آنجا صحبت میرسید شریف را دریافت. و پس از فوت امیرتیمور بخراسان و هرات و یزد و اصفهان و شیراز سفر کرد، مدتی قاضی شیراز بود و سپس ببصره و از آنجا بمکه و مدینه رفت و مدتها در این دو شهر ببود و باز بشیراز شدو بهمین شهر درگذشت. کتب و رسائل بسیار بنظم و نثر دارد، بیشتر در تجوید و قرائت و منظومه ای در هیئت.

فرهنگ فارسی

متکلم و عالم بقرا آت محل تولد او دمشق است

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابن جزری (ابهام زدایی). ابن جزری ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • ابن جزری شمس الدین ابوالخیر محمد بن محمد، اِبْن ِ جَزَری ، شمس الدین ابوالخیر محمدبن محمد بن یوسف (۷۵۱-۸۳۳ ق/ ۱۳۵۰-۱۴۳۰ م)، مقری ، محدث و فقیه شافعی • ابن جزری شمس الدین ابوعبدالله محمد بن مجدالدین ، اِبْن ِ جَزَری ، ابوعبدالله محمد بن مجدالدین بن ابی اسحاق ابراهیم ، معروف به ابن جزری و ملقب به شمس الدین (۶۵۸ -۷۳۹ق / ۱۲۶۰- ۱۳۳۸م )، مورخ دمشقی
...

پیشنهاد کاربران

بپرس