ابن جَبرون، سلیمان بن یهودا (ح ۱۰۲۰ـ ح ۱۰۵۷م)
(یا: ابن جبرول؛ به لاتینی آویسبرون۱) شاعر و فیلسوفِ اسپانیایی، زادۀ مغرب. در مقام شاعر، در ردیف بزرگ ترین نویسندگان قرون وسطا قرار دارد و بعضی از سرودهای مذهبی کوتاهش با مراسم عبادی یهود درآمیخته شده است. اثر عمدۀ فلسفی اش ینبوع الحیات (چشمۀ زندگی)، که در اصل به عربی نوشته شده، در ترجمۀ لاتینی آن با نام فونس ویتای۲ کاملاً حفظ شده است. ینبوع الحیات تفکر نوافلاطونی دارد، اما در عین حال عناصری از اندیشۀ ارسطو و فیلون یهودی۳ را نیز شامل می شود. این کتاب بر دانز اسکوتس۴، از فرقه فرانسیسیان، فیلسوفانی چون باروخ اسپینوزا۵ و آرتور شوپنهاور۶، و در ترجمۀ عبری قباله (عرفان یهودی)۷ تأثیر گذاشت.
(یا: ابن جبرول؛ به لاتینی آویسبرون۱) شاعر و فیلسوفِ اسپانیایی، زادۀ مغرب. در مقام شاعر، در ردیف بزرگ ترین نویسندگان قرون وسطا قرار دارد و بعضی از سرودهای مذهبی کوتاهش با مراسم عبادی یهود درآمیخته شده است. اثر عمدۀ فلسفی اش ینبوع الحیات (چشمۀ زندگی)، که در اصل به عربی نوشته شده، در ترجمۀ لاتینی آن با نام فونس ویتای۲ کاملاً حفظ شده است. ینبوع الحیات تفکر نوافلاطونی دارد، اما در عین حال عناصری از اندیشۀ ارسطو و فیلون یهودی۳ را نیز شامل می شود. این کتاب بر دانز اسکوتس۴، از فرقه فرانسیسیان، فیلسوفانی چون باروخ اسپینوزا۵ و آرتور شوپنهاور۶، و در ترجمۀ عبری قباله (عرفان یهودی)۷ تأثیر گذاشت.