ابن تلمیذ ابوالحسن هبهالله

دانشنامه آزاد فارسی

ابن تِلمیذ، ابوالحسن هبةالله (ح ۴۶۵ـ ح ۵۴۹ق)
(ملقب به موفق الملک، امین الدوله و سلطان الحکما) طبیب، داروشناس، ادیب و منطقی مسیحی. پزشکی را در بغداد نزد هبه الله بن سعید فراگرفت و سپس به ایران آمد و هم زبان فارسی را فراگرفت و هم پزشکی اش را تکمیل کرد. سپس به بغداد بازگشت و پزشک دربار خلیفه متقی شد. در این مدت، حقوق خود را در راه علم انفاق می کرد و هرگز با پزشکان دیگر که با او دشمنی می کردند برخوردی نکرد. او را جالینوس زمان و نیز بقراط عصر خویش دانسته اند. علاوه بر پزشکی، در علومی چون طبیعیات، منطق، موسیقی و شعر نیز دست داشته است. نثر و خطی زیبا داشت و ازجمله مشهورترین شاگردان او محمد ماردینی، ابن ابی الخیر مسیحی و موفق الدین مطران بودند. شاگردان او مدارس پزشکی پررونقی را در مصر و شام تأسیس کردند. ابن تلمیذ اگرچه کشیش و رئیس مجتمع مسیحی بغداد بود، اما بر احادیث نبوی در زمینۀ طب اشراف داشت و حتی شرحی بر این احادیث نوشته است. روز مرگش هیچ مسلمانی در بغداد نبود که در تشییع جنازۀ این طبیب مسیحی حاضر نشود. پس از مرگش، ثروتی کلان در کتابخانه ای بزرگ و بی نظیربرای فرزندش به ارث گذاشت. آثار و تألیفات طبّی از ابن تلمیذ به جا مانده است، اما بیشتر آن ها شامل شرح، تفسیر و تلخیص آثار بقراط، جالینوس و پزشکان معروف اسلامی از قبیل ابن سینا، رازی، حنین بن اسحاق و دیگران است. برخی از این آثار عبارت اند از اقراباذین والرسالة الامینیة فی الفصد.

پیشنهاد کاربران

بپرس