ابن تعاویذی

لغت نامه دهخدا

ابن تعاویذی. [ اِ ن ُ ت َ ] ( اِخ ) ابوالفتح محمدبن عبیداﷲبن عبداﷲ ( 519-583 هَ.ق. ). پدرش از موالی ابوالفرج بن مظفر استادالدار، یکی از اعیان دربار بنی عباس است. ابوالفتح نامش نوشتکین و تعاویذی نیای مادری اوست. او شاعر و کاتب و بدربار عباسیان متصدی دیوان مقاطعات بود و در آخر عمر بکوری مبتلا گشت. کتاب الحجبة و الحجاب از اوست. و قطعات اشعاری نیز از او نقل کرده اند.

ابن تعاویذی. [ اِ ن ُ ت َ ] ( اِخ ) ابومحمد مبارک بن مبارک بن سراج زاهد بغدادی. او جد مادری ابوالفتح محمدبن عبیداﷲ ابن تعاویذی است. و تعاویذ جمع تعویذحرزهاست و ظاهراً یکی از پدران این خاندان تعویذنویس بوده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس