ابن بلدی ابوجعفر احمد

دانشنامه آزاد فارسی

ابن بَلَدی، اَبوجعفر احمد ( ـ۵۶۶ق)
(ملقب به شرف الدین) وزیر مستنجد بالله خلیفه عباسی. او در سفری که مقتفی پدر مستنجد به شهر واسط کرد از سوی خلیفه به حکومت آن جا منصوب شد (۵۵۴ ق) و در زمان وزارت ابن هُبَیره نیابت او را در این شهر برعهده گرفت و براثر کاردانی، میزان درآمدها را بالا برد و در ۵۶۳ ق به وزارت مستنجد رسید. و دست عضدالدین محمد، معروف به ابن رئیس الرؤسا را از امور کوتاه کرد و خلیفه را از توطئه مشترک بین رئیس الرؤسا و امیرلشکر و ابومحمد فرزند خلیفه، آگاه کرد. خلیفه نیز او را مأمور دستگیری آنان کرد اما توطئه گران که قبلاً به واسطۀ پزشک خلیفه از قضیه آگاه شده بودند، خلیفه را به حمام برده و به قتل رساندند و ابومحمدحسن را با لقب المستضیء بامرالله در ازای واگذاری سمت های وزارت به عضدالدین و ریاست دربار به فرزندش و نیز سمت سپهسالاری به امیرلشکر، به خلافت رساندند. آن گاه به بهانه بیعت ابن بلدی با خلیفه جدید، او را به دربار فراخواندند و او را کشتند و پیکرش را قطعه قطعه کرده و به دجله انداختند. دربارۀ کردار او نظرات متفاوتی ابراز شده است. ابن اثیر او را از اتهامات ناروا مبرّا دانسته و ابن طَقْطَقی وی را پاک نهاد، درست کردار و نیکو اخلاق توصیف کرده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس