ابن بطوطه محمد بن عبدالله

[ویکی نور] ابوعبداللّه محمد بن عبداللّه بن محمد بن ابراهیم لواتی طنجی و یا به صورت کامل تر، ابوعبداللّه محمد بن عبداللّه بن ابراهیم بن محمد بن ابراهیم بن یوسف،جهانگرد معروف مغربی (703-779 ق1304/-1377 م).لقب او به دو صورت شرف الدین و شمس الدین آمده است.وی در سال 703ق درشهر طنجه زاده شد.دربارۀ نخستین سالهای زندگی و شرح احوال ابن بطوطة جزآنچه در سفرنامۀ وی آمده است، اطلاع دیگری در دست نیست.چنین به نظر می رسد که وی در زادگاه خویش به تحصیل پرداخت.تحصیل او در علوم دینی بر اساس تعالیم فرقۀ مالکی بود و بی گمان او در فقه مالکی دارای معلوماتی بود زیرا از روزگار جوانی و حتی در سفرهای خود نیز به امر قضا می پرداخت.
ابن بطوطه هنگامی که 22 ساله بود راه سفر پیش گرفت و در پنج شنبه 2 رجب725ق زادگاه خود طنجه را ترک گفت.قصد او از این سفر به جا آوردن مراسم حج و زیارت حرمین شریفین بود.چه بسا گمان نمی کرد که سفرش سالیان دراز به طول انجامد و پس از یک ربع قرن به وطن خود باز گردد.طول راهی را که ابن بطوطةپیموده 75/000 میل تخمین زده اند.ابن بطوطه آخرین جهانگرد بزرگی است که به سراسر جهان اسلام سفر کرد.او در واقع رقیب شایسته ای برای مارکوپولو به شمار می رفت که تقریبا معاصر وی بود.ابن بطوطه مسلمانی مؤمن و سنت گرا بود.ازآنجا که او جغرافی نویس، ادیب و دانشمند نبود،در شرح سفر او اندیشه های عالی و نکته های ظریف به ندرت می توان یافت.او به مسائل جغرافیایی توجه خاصی نداشت و شاید به لحاظ توجه به زندگی مردم بود که سفرنامۀ او در شرح جهان اسلامی و بطور کلی وصف جوامع شرقی سده 8ق در نوع خود یگانه و بی نظیر است.
رحلة ابن بطوطة، تحفة النظار فی غرائب الأمصار و عجائب الأسفار