ابن بشکوال

[ویکی فقه] اِبْن ِ بَشْکُوال ، ابوالقاسم خلف بن عبدالملک بن مسعود بن موسی ابن بشکوال ابن یوسف بن داحة بن داکة بن نصر بن عبدالکریم بن واقد خزرجی انصاری معروف به ابن بشکوال (۴۹۴- ۵۷۸ق /۱۱۰۱- ۱۱۸۳م )، حافظ، محدث و مورخ قرطبی اندلسی می باشد .
بعضی از منابع نام نیاکان دور ابن بشکوال را به اختلاف نوشته اند، اما خود او در شرح حال پدرش اسامی نیاکان خویش را به صورتی که یاد شد، به دست داده است .وی در خاندانی منسوب به سوریون (دهکده ای ناشناخته در مشرق اندلس از دشت بلنسیه )، در قرطبه زاده شد.
اساتید و مشایخ
نخست در زادگاه خود نزد پدرش و ابومحمد بن عتاب و ابوالولید بن رشد به کسب دانش و استماع حدیث پرداخت و سپس به اشبیلیه رفت و در آن جا از ابومحمد بن یربوع، ابوبکر بن عربی و ابوالحسن شریح بن محمد حدیث شنید و دانشمندانی چون ابوعمران بن ابی تلید، ابوجعفر بن بشتغیر، ابوالقاسم بن منظور، ابوالقاسم بن ابی لیلی و ابوالحسن بن واجب ، ابوعلی بن سکره صدفی و جمعی دیگر به وی برای نقل حدیث اجازه دادند. ابن بشکوال اجازه نامه ابوعلی صدفی را مهم ترین اجازه نامه های خود دانسته است . از اهل مشرف نیز ابوطاهر سلفی ، ابوالمظفر شیبانی و ابوعلی بن العرجاء به وی اجازه داده اند. همچنین او از عالمان بسیاری حدیث شنیده و از آنان روایت کرده است . وی عنایت زیادی به حدیث و حفظ آن داشته است و با فراگیری و مطالعه حدود ۴۰۰ کتاب اطلاعات بسیاری کسب کرد و سرآمد محدثان قرطبه شد. او همچنین در تاریخ قدیم و جدید اندلس تبحر داشت .
منصب قضاوت
ابن بشکوال نخستین بار در اشبیلیه به خدمت دیوان قضا درآمد و در آن جا به نیابت از استادش ابوبکر بن عربی ، قاضی القضاة آن شهر، به کار پرداخت ، و سپس به عنوان «عدل » در قرطبه به خدمت مشغول شد، اما به زودی حرفه دیوانی و قضاوت را رها کرد و بار دیگر به فراگیری علوم و به ویژه استماع حدیث و تدوین و تحقیق روی آورد و شاگردان بسیاری تربیت کرد.
شاگردان
...