ابن برزالی

[ویکی فقه] اِبْن ِ بِرْزالی ، ابومحمد علم الدین قاسم بن محمد بن یوسف برزالی دمشقی (۶۶۵ - ۷۳۹ق /۱۲۶۷- ۱۳۳۸م )، مورخ و محدث شافعی دمشق می باشد .
نیاکان او از اشبیلیه اندلس و از قبیله «برزاله » بوده اند، اما روشن نیست در چه زمانی ، به دمشق کوچ کرده اند. شهرت آنان به برزالی و اشبیلی به دلیل یاد شده است . پدرش شهاب الدین محمد برزالی نیز از محدثان و عالمان شام بود. قاسم در دمشق زاده شد.
تحصیلات
در کودکی از پدرش و نیز از قاضی عزالدین بن صائغ حدیث آموخت . آنگاه فقه را نزد تاج الدین فزاری و قرائات را نزد علی الرضی بن دبوقا به خوبی آموخت . در ۶۸۵ق /۱۲۸۶م به حلب و مصر سفر کرد، در ۶۸۸ق به حج رفت و از مشایخ مکه و مدینه نیز حدیث شنید. پس از آن ۴ بار دیگر حج گزارد. ابن برزالی ، صحیح بخاری و جامع ترمذی و سنن ابن ماجه و برخی از کتب روایی مشهور و مسانید را از عزالدین ابوالعباس احمد بن محیی الدین ابراهیم بن عمر فاروثی واسطی آموخت .
فراگیری حدیث
وی که به شنیدن و حفظ و نقل حدیث دلبستگی وافر داشت به شهرهای بسیار دیگر مانند: بعلبک ، بیت المقدس ، حماة و اسکندریه سفر کرد و از محدثان آن دیار حدیث آموخت . سرانجام خود از حافظان حدیث و محدثان بنام گردید و در «دارالحدیث النوریه » و «دارالحدیث النفیسیة» به تدریس پرداخت . ابن برزالی به کثرت روایت و نقل حدیث از راویان بسیاری شهرت دارد؛ گفته شده که وی از حدود دو هزار تن حدیث شنیده و از هزار محدث اجازه روایت داشته است .
اساتید و مشایخ
...