ابن بجره

لغت نامه دهخدا

ابن بجره. [ اِ ن ُ ب ُ رَ ] ( اِخ ) کنیت عبداﷲبن عمربن بجره قرشی عدوی. یکی از اصحاب رسول صلوات اﷲعلیه. || نام خماری بطائف.

ابن بجره. [ اِ ن ُ ب َ ج َ رَ ] ( اِخ ) کنیت شبیب بن بجره که با ابن ملجم مرادی در قتل امیرالمؤمنین علی علیه السلام همدست بوده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس