ابن باکویه ابومحمد بن عبدالله شیرازی

[ویکی فقه] اِبْن ِ باکویه شیرازی ، ابومحمد بن عبدالله بن عبیدالله ، از مشایخ بزرگ صوفیه در سده ۴ و اوایل سده ۵ق /۱۰ و ۱۱م می باشد.
شهرت او در منابع عربی به صورت ابن باکویه ، و ابن باکو، و در کتب فارسی گاهی به شکل باکو و باکویه ضبط شده است . نام او و نام پدرش در اکثر منابع معتبر قدیمی به صورتی است که در بالا آورده شده . ولی در بعضی از منابع متأخر نام او را علی و نام پدرش را محمد نوشته اند،
جامی ، عبدالرحمان ، ج۱، ص۳۲۰-۳۲۱، نفحات الانس ، به کوشش مهدی توحیدی پور، تهران ، ۱۳۳۷ش .
ابن باکویه در جوانی در حلقه مریدان و شاگردان شیخ ابوعبدالله ابن خفیف درآمد و پس از وفات شیخ (۳۷۱ق /۹۸۱م ) به سیر آفاق و سیاحت کشورهای مختلف پرداخت و حکایات و روایات بسیاری در احوال و اقوال مشایخ صوفیه گرد آورد.
دیلمی ، ابوالحسن ، ج۱، ص۲۵۹، سیره الشیخ الکبیر ابی عبدالله ابن خفیف ، ترجمه رکن الدین یحیی بن جنید شیرازی ، به کوشش آن ماری شیمل ، آنکارا، ۱۹۵۵م .
ابن باکویه در نیشابور با ابوالقاسم قشیری و شیخ ابوسعید ابوالخیر مصاحب بوده است . وی ابتدا ابوسعید ابوالخیر و آیین سماع او را منکر بود، اما پس از دیدن کراماتی از شیخ ، نسبت به او ارادتی تمام یافت .
محمد بن منور، اسرار التوحید، ج۱، ص۸۳-۸۶، به کوشش محمدرضا شفیعی کدکنی ، تهران ، ۱۳۶۶ش .
...