ابن بانه

لغت نامه دهخدا

ابن بانه. [ اِ ن ُ ن َ ] ( اِخ ) عمروبن محمدبن سلیمان بن راشد، از غیر نژاد عرب ، از موالی یوسف بن عمر ثقفی. وفات 278 هَ.ق. خنیاگر معروف. شاگرد اسحاق بن ابراهیم موصلی. موطن او بغداد بوده و کتاب مجردالاغانی از اوست و شعر نیز میگفته و از ندمای متوکل بوده است. پدرش محمدبن سلیمان از کُتّاب مشهور است. بانه نام مادر اوست. ( ابن خلکان ).

فرهنگ فارسی

خنیاگر معروف

پیشنهاد کاربران

بپرس