ابن باقلانی

لغت نامه دهخدا

ابن باقلانی. [ اِ ن ُ ق ِ ] ( اِخ ) محمدبن طیب بن محمد بصری. وفات 403 هَ.ق. متکلم اشعری. پدر یا جدش چنانکه شهرت او دلالت دارد باقلافروش بوده و خود او در علم کلام فائق آمده و در سایر علوم ادبی ید طولی داشته. او در بغداد متوطن بود و کرّتی ازطرف عضدالدوله بسفارت روم رفت. از کتب او کتاب اعجازالقرآن معروف است. و با اینکه شهرت او را ابن باقلانی نوشته اند ولیکن معروف به باقلانی بدون «ابن » است.

فرهنگ فارسی

متکلم اشعری پدر یا جدش چنانکه شهرت او دلالت دارد باقلا فروش بوده

پیشنهاد کاربران

بپرس