ابن باجه ابوبکر محمد بن یحیی تجیبی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبن باجه ، ابوبکر محمد بن یحیی بن الصائغ التُجیبی مشهور به ابن باجه (د ۵۳۳ق/۱۱۳۹م)، فیلسوف ، دانشمند، شاعر و دولتمرد اندلسی و یکی از چند چهره فلسفی درخشان جهان اسلام می باشد.
زندگی و سرگذشت : باجه در گویش اندلسیان به معنای نقره بوده است.
ابن خلکان ، وفیات ، ج۴، ص۴۳۱.
این تاریخ را می توان احتمالاً در حدود ۴۷۸ق/۱۰۸۵م دانست که همزمان با پایان حکومت و نیز مرگ ابوعامر یوسف بن احمد اول فرزند هود ملقب به المؤتمن (۴۷۴- ۴۷۸ق/۱۰۸۲- ۱۰۸۵م) از ملوک الطوایف بن وهود در شهر سرقسطه بوده است. این فرمانروا خود مردی دانشمند و به ویژه در ریاضیات ورزیده بوده و در این زمینه کتابی زیر عنوان کتاب الاستکمال نوشته بوده است.
مقری ، احمد، نفح الطیب ، به کوشش محمد بقاعی ، ج۱، ص۴۲۳، بیروت ، ۱۹۸۶م .
در این فاصله زمانی ، یعنی از دوران کودکی تا جوانی ابن باجه ، از سرگذشت وی هیچ گونه آگاهی نداریم ، جز اینکه می توانیم تصور کنیم که وی ، با استعداد شگفت انگیز خود، سرگرم آموختن دانش های گوناگون زمان خود بوده است که به ویژه در دوران فرمانروایی ملوک الطوایف در اندلس ، رواج فراوان داشته است ، چنانکه مدرسه ریاضیات و نجوم به ویژه در زمان حکومت ابوجعفر مقتدر بن هود (۴۳۸- ۴۷۵ق/۱۰۴۶-۱۰۸۲م) و پسرش ابوعامر یوسف الموتمن از شکوفایی برخوردار بوده است. پس از گذشت دورانی از جوانی ابن باجه ، تاریخ - در سال ۵۰۸ یا ۵۰۹ق/۱۱۱۵ یا ۱۱۱۶م ، آغاز امارت ابن تفلویت بر سرقسطه - مرحله ای از سرگذشت وی را روشن می کند.
وزارت ابن تفلویت
...

پیشنهاد کاربران

بپرس