ابن ایبک

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَیْبَک ْ، ابوالحسین احمد بن ایبک بن عبدالله ، ملقب به شهاب الدین حسامی دِمیاطی (۷۰۰- ۷۴۹ق /۱۳۰۱- ۱۳۴۸م )، مورخ و محدث مصری است.
وی در شهر دمیاط مصر متولد شد و همان جا نشو و نما یافت .
اساتید
ابتدا از احمد بن عبدالرحیم و حسن بن عمر کردی و شهدة بنت الحصنی وست الوزراء و سپس در اسکندریه از ابراهیم غرافی حدیث شنید. آنگاه به مطالعه و برگزیدن احادیث پرداخت . در ۷۴۰ق به دمشق کوچ کرد و در آن جا نیز از محدثان زمان چون جمال الدین یوسف بن عبدالرحمان مزی حدیث شنید و از ابوالعباس احمد بن علی جزری و دیگر استادان آن عصر بهره گرفت .
درگذشت
ابن ایبک تا ۷۴۲ق /۱۳۴۱م ، سال وفات استادش مزی ، در دمشق بود. آنگاه به مصر بازگشت و در رمضان ۷۴۹ق / دسامبر ۱۳۴۸م بر اثر طاعون درگذشت .
جایگاه علمی
...